Birçok
kişiyle üzerine eğilip yeniden yapılandırmalar yapmamızı gerektiren bir alan
olmuştur bu.
Kendime
soruyorum bazen, "ben bu duyguyu yaşıyor muyum?" ve "ne
zaman?" "nasıl?" diye.
Açık
konuşmak gerekirse pek belirgin bir cevap bulamıyorum. İşin tuhaf tarafı, çoğu
zaman çok özel biri olduğumu bile düşünmüşümdür :) Çünkü gerçekte öyleyiz. Her birimiz eşsiz, güzel ve özel varlıklarız. Her birimizin yaşama sunduğu hediye bir diğerinden bambaşka.
Bu varoluş niteliğini algılamaya geçebildiğinde insan, 'değersizlik duygusu' yok olmaya mahkum olan kan emici bir mahluk. Kusura bakmasın artık efendi eve döndü, istilacılar toz olabilirler şimdi. Onu yaşam alanımızı talan etmesi için biz davet etmiştik, çünkü başka bir oluş şekli bilmiyorduk. Şimdi artık uyanıyoruz ve kendimizin daha çok farkına varıyoruz, dolayısıyla suistimale izin vermemek, suistimal edilmeyi artık seçmemek de mümkün hale geliyor.
