Images İyimser ve Kötümser

İyimser: Şu hayatta insanın kendisini iyi hissetmesinden daha önemli bir şey yok.

Kötümser: Pardon? Daha az önce sana her şeyin ne kadar iğrenç olduğunu söylemedim mi?

İyimser: Kendini iyi hissettiğinde içinde kıpırdanmalar olur. Bu kıpırdanmalar sayesinde o an ne istiyorsan onu elde edebilirsin; hem istediğin, hem de ...sevdiğin her ...şey senin olabilir. Ama ne zaman üzgün hissetsen kendi dünyanı kendin karartırsın. Her şeyi hiç olmadığı kadar kötü görmeye başlarsın. Halbuki kendini iyi hissetmeye çalışmak çok daha kolaydır. Kolay olduğu kadar sana getirisi de çoktur. Kendini iyi hissettiğin zaman sağlıklı olursun, önündeki seçenekler çoğalır, her şey sana çok daha parlak ve güzel görünür ve hepsinden önemlisi iyi hissetmek, kendi hayatınını çizmende sana çok ama çok yardımcı olur. Sürekli kötü hissettiğine inanarak kendi kuyunu kendin kazarsın.

Kötümser: Beni hiç anlamıyorsun, değil mi?

İyimser: Seni çok iyi anlıyorum. Kendini berbat hissediyorsun; çünkü sana göre hiçbir şey yolunda gitmiyor. Ödenecek yığınla faturan var, araban bozuldu, çocukların çok yaramazlık yapıyor, patronun ve iş arkadaşların senden nefret ediyor... Hiç bitmeyen bir listen var, biliyorum. Ama ne olursa olsun, hangi durumda olursan ol kendini iyi hissetme konusunda mutlaka eğitmelisin. Görmüyor musun, bu listenin her geçen dakika uzamasının neden sadece senin kendini kötü hissetmen.

Kötümser: Hmmm... Peki sen nasıl her şey kötüyken kendini iyi hissedebiliyorsun?

İyimser: Gerçekten, içten bir şekilde kendimi iyi hissedene kadar rol yapıyorum.

Kötümser: Anladım! Yani olumlu düşünerek, kendini her şeyin iyi olduğuna inandırıyorsun.

Read more »

Images Affet Babacığım

Evlendiğinden beri evinde kalan babası yüzünden eşiyle sürekli tartışıyordu. Eşi...... babasını istemiyor ve onun evde bir fazlalık olduğunu düşünüyordu. Tartışmalar bazen inanılmaz boyutlara ulaşıyordu. Yine böyle bir tartışma anında; eşi, bütün bağları kopardı ve "Ya ben giderim, ya da baban bu evde kalmayacak" diyerek rest çekti... Eşini kaybetmeyi göze alamazdı.

Babası yüzünden çıkan tartışmalar dışında mutlu bir yuvası, sevdiği ve kendini seven bir eşi ve birde çocukları vardı. Eşi için çok mücadele etmişti evliliği sırasında. Ailesini ikna etmek için çok uğraşmış ve çok sorunlarla karşılaşmıştı. Hâlâ onu ölürcesine seviyordu.

Çaresizlik içinde ne yapacağını düşündü ve kendince bir çözüm yolu buldu. Yıllar önce avcılık merakı yüzünden kendisi için yaptırdığı kulübe tipi dağ evine götürecekti babasını. Haftada bir uğrayacak ve ihtiyacı neyse karşılayacak,böylelikle eşiyle de bu tür sorunlar yaşamayacaktı.

Babasına lâzım olacak bütün malzemeleri hazırladıktan sonra yatalak babasını yatağından kaldırdı ve kucakladığı gibi arabaya attı. Oğlu Can, "Baba bende seninle gelmek istiyorum" diye ısrar edince onu da arabaya aldı ve birlikte yola koyuldular.

Karakışın tam ortalarıydı ve korkunç bir soğuk vardı. Kar ve tipi yüzünden yolu zor seçiyorlardı. Minik Can, sürekli babasına "Baba nereye gidiyoruz ?" diye soruyor ama cevap alamıyordu. Öte yandan; nereye götürüldüğünü anlayan yaşlı adamsa gizli gizli gözyaşı döküyor oğlu ve torununa belli etmemeye çalışıyordu.

Saatler süren zorlu yolculuktan sonra dağ evine ulaştılar. Epeydir buraya gelmemişti. Baraka tipindeki dağ evi artık çürümeye yüz tutmuş, tavan akıyordu. Barakanın bir köşesini temizledi hazırladı ve arabadan yüklendiği yatağı oraya itina ile serdi.Sonra diğer malzemeleri taşıdı en son da babasını sırtlayarak yatağa yerleştirdi.

Tipi, adeta barakanın içinde hissediliyordu. Barakanın içinde fırtına vardı adeta. Çaresizlik içinde babasını izledi. Daha şimdiden üşümeye başlamıştı.Yarın yine gelir bir yorgan ve birkaç battaniye getiririm diye düşündü.

Öyle üzgündü ki, dünya başına göçüyor gibiydi. O, bu duygular içindeyken babası, yüreğine bıçak saplanmış gibiydi. Yıllarca emek verdiği oğlu tarafından bir barakaya terk ediliyordu. Gururu incinmişti, içi yanıyordu ama belli etmemeye çalışıyordu. Minik Can ise olanlara hiçbir anlam veremiyordu. Anlamsızca ama dedesinden ayrılacak olmanın vermiş olduğu üzüntüyle sadece seyrediyordu.

Artık gitme zamanıydı. Babasının yatağına eğildi, yanaklarını ve ellerini defalarca öptü.Beni affet der gibi sarıldı, kokladı. Artık ikisi de kendine hakim olamıyor ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Buna mecburum der gibi baktı babasının yüzüne ve Can'ın elini tutup hızla barakayı terketti. Arabaya bindiler.

Can yola çıktıklarında ağlamaya başladı, neden dedemi o soğuk yerde bıraktın diye. Verecek hiçbir cevap bulamıyordu, annen böyle istiyor diyemiyordu.

Can: "Baba, sen yaşlandığında ben de seni buraya mı getireceğim?" diye sorunca dünyası başına yıkıldı. O sorunun yöneltilmesiyle birlikte deliler gibi geri çevirdi arabayı. Barakaya ulaştığında "Beni affet baba." diyerek babasının boynuna sarıldı. Baba oğul sıkı sıkı sarılmış çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra ağlıyorlardı.

Oğlu: "Baba beni affet! Sana bu muameleyi yaptığım için beni affet!" diye hatasını belli ediyordu...Babası oğlunun bu sözlerine en anlamlı cevabı veriyordu..."Geri geleceğini biliyordum yavrum. Ben babamı dağ başına atmadım ki, sen beni atasın... Beni bu dağda bırakamayacağını biliyordum.

Images İnsanların seçimleri

İnsanın her türlü seçimi ya KORKU, ya da SEVGİ düşüncesinden kaynaklanıyor.

KORKU; daraltan, kapayan, içe hapseden, kaçan, gizleyen, biriktiren, zarar veren enerjidir.

SEVGİ; genişleten, açan, yayılan, kalan, açık olan, paylaşan, iyileştiren enerjidir.
...
KORKU; bedenleri giysilerle sararak gizler.

SEVGİ; çıplak olmaya izin verir.

KORKU; sahip olduklarına sımsıkı yapışır.

SEVGİ; sahip olduklarını paylaşır.

KORKU; zorba yakınlık ister.

SEVGİ; sevecen yakınlık.

KORKU; sımsıkı sarar, bırakmak istemez.

SEVGİ; özgür bırakır.

KORKU; kurutur,

SEVGİ; yumuşatır.

KORKU; saldırır.

SEVGİ; bağrına basar.

Read more »

Images Ne kusursuz insan ara, Ne de insanda kusur!!!‏

Günün birinde yolu bir dergâha düsen kendi halinde bir adam, dergâhta,
bir Mevlevi ile bir Bektaşi''nin sohbet ettiklerini görünce yanlarına
yaklaşır. Kendini tanıtır ve dergâhı merak ettiğini, nasıl zikir
edildiğini izlemek için geldiğini söyler.
Erenler başlar adama çeşitli nasihatlerde bulunmaya, her biri kendi
yolunu mümkün olan en tatlı dille anlatmaya çalışır.
Adam bir yandan onları dinlerken, bir yandan da gözleri onların
giysilerine takılır.
Mevlevi'nin giydiği kıyafette kollar o kadar geniş ve uzundur ki hem
içine üç kişinin birden kolu sığabilir, hem de uzun olduğu için
yalnızca kolları değil, elleri de kapatmaktadır.
Bektaşi'nin kıyafetinde ise tam tersi bir durum vardır.
Elbisenin kolu daracıktır, neredeyse tene yapışmıştır; üstelik kısa
olduğu için, eller ta bileklere kadar açıktır.
Bu duruma hayret eden adam, sebebini öğrenmek ister.
Büyük merakla, önce Mevlevi'ye sorar:
"Pirim, kıyafetinizin kolları neden o kadar geniş ve uzun; bunun özel
bir sebebi var mı?"
Mevlevi hiç beklemediği bu soru karşısında oldukça şaşırır.
İki kolunu da biraz yukarıya kaldırır, sonra ellerini birleştirerek
kollarını daire sekline getirir ve şöyle der:
"Evet, özel bir sebebi vardır. Çünkü biz insanların günahlarını,
ayıplarını, kusurlarını örteriz.  Başkaları görmesin diye üzerini
kapatırız."
Yanıttan oldukça hoşnut olan adam ayni merakla bu kez Bektaşi''ye döner:
"Peki ya siz, pirim? Sizin kıyafetinizin kolları neden bu kadar dar ve kısa?
Siz insanların günahları ve ayıplarını örtmez misiniz?"
Bektaşi kendi kollarına bakar, birkaç saniyelik bir dalgınlıktan sonra
gülümser ve adama bakarak şöyle der:
"Biz mi? Bizim geniş kıyafetlere ihtiyacımız yoktur.
Çünkü biz insanların günahlarını ve kusurlarını görmeyiz."
 
ÖZETLE:
Seveceksen öylece sev.
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur.
Birincisini zaten bulamazsın, ikincisinde ise, bulduğun her kusur,
öğrendiğin her ayıp sahibini değil, seni çirkinleştirir. Her ikisi de
seni mutsuz eder. Birincisini bulamadığın için, ikincisini ise
bulduğun için mutsuz olursun...
 
Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilirler. [Mevlâna]
Yaşam paylaşmakla... Hayat sevince güzel...

Images Kocaman Gülümseyin

Pek çok  kişi bir gülüşün  , kişiye  büyük bir itici güç verdiğini duymuştur.

Şu Küçük Testi Yapın: Kendinizi yenilmiş gibi hissetmeyi ve aynı zamanda büyükçe  gülümsemeyi deneyin.  Koca bir gülüş size güven duygusu verir. Koca bir gülüş Korkuyu yener, endişeyi kovar ve karamsarlığı alaşağı eder.

Gerçekten bir gülüş, hastalıklı duygularınızı tedavi etmekten fazlasını da yapar.

Eğer  karşımızdaki kişiye  kocaman ve içten gülümserseniz kişi size kızmayı sürdüremez.

Kocaman gülümserseniz, kendinizi mutlu günler gelmiş gibi  hissedersiniz. Ama kocaman gülümseyin. Yarı gelişmiş bir gülümseme tam bir garanti vermez. Dişleriniz  görünene dek gülümseyin. Bu tip  büyük bir gülümseme tam bir garantidir.

 Pek çok  kere duymuşuzdur.  ‘’ Evet , ama bir şeyden korktuğumda veya  bir şeye kızdığımda,  kendimi gülümseyebilecek gibi hissetmiyorum ‘’   
Elbette hissetmeyeceksiniz. Kimse hissetmez. İşin püf noktası kendimize ‘’ Gülümseyeceğim’’ diye emrivaki  yapmaktır.


Ve Gülümseyin…  Gülümsemenin Gücünden yararlanın.



Büyük  Düşünmenin Büyüsü

(Kitabından )

Images Şükrediyor Teşekkür Ediyorum.

Bu yeni günü bana bahşedilmiş bir armağan olarak görüyorum. Sağlığım  için  şükrediyor teşekkür ediyorum  …Şu anda günümü yaratmaya niyet ediyorum….
Ben kendime değer veriyorum.
Ben hayatıma değer veriyorum.
Benim her anım değerlidir ve ben her anıma değer katmayı seçiyorum.
Bugün, yüksek planda hayrıma olan olayların hafiflikle ve sevgiyle tezahür etmesine izin veriyorum.
Günüme sevgi, şefkat ve merhamet duygularıyla başlıyorum. (Hissedin.)

Hayatın tüm bolluk-bereketine, bilgeliğine ve sevgisine kendimi açıyorum.
Tüm canlılar için barış diliyorum. Tüm canlıların sonsuz huzuru yaşamalarını diliyorum.
Daha önce yaratmaya niyet ettiğim her şeyin mucizevi yollarla bana geldiğinin işaretlerini görmeye niyet ediyorum.
Hayatımda her şey olduğu gibi iyi, güzel ve tamdır!
Şükürler olsun…

Olsun o halde/Amin!

Images Kelimelerin Kişilik Gelişimine Etkisi

Yapılan araştırmalara göre 3 tür kelimeden bahsedilmektedir: Nötr kelimeler, zayıflatıcı kelimeler, güçlendirici kelimeler

Ederse insanı söz sultan eder;
Ne yumruktan ne kılıçtan iz kalır,
İnsan ölür arkasından söz kalır

Zihnimiz kelimelerden kuruludur İnsanlar kelimelerle hayal kurar ve kelimelerle düşünürler Kullandığımız kelimeler düşünce biçimimizi, bu düşünceler de bütün bir hayatımızı şekillendirirler Mutlu bir yaşantı sürmenin kaynağı güzel düşünmede, güzel düşünmenin de kaynağı güzel sözlerde yatmaktadır.

Etrafımızı bir inceleyin insanların çoğu hayatlarından memnun değillerdir Bunun sebebini günlük yaşantıda kullandığımız kelimelerde hiç aradık mı acaba Kullanılan kelimeleri şöyle bir inceleyelim ne demek istediğimi gayet iyi anlayacaksınız İnsanımız farkında olmadan çoğunlukla olumsuz duygular barındıran kelimeler kullanırlar

Çocukluğumuzdan beri toplum olarak bardağın boş tarafını görmeye alışmışız Nede olsa arabesk bir toplumun eseriyiz Bizden önce ki kuşak dinlediği zaman çiçeği bile solduran arabesk şarkılarla yetiştiler Arabesk şarkılar özünde umutsuzluğu, çaresizliği barındırır Ayrılık, kavuşamamak, ölüm, şiddet gibi sayamayacağım yüzlerce karmaşık duygular Acı çekmek artık bizim zevkimiz haline geldi

Yapılan araştırmalara göre 3 tür kelimeden bahsedilmektedir: Nötr kelimeler, zayıflatıcı kelimeler, güçlendirici kelimeler

Zayıflatıcı kelimeler ise olumsuz anlamlar, olumsuz duygular yüklüdür Bu tür kelimelerle çirkin ve kötülükleri tanımlarız ,duyduğumuz zaman nasıl bir ruh haline bürüneceğimizi siz tahmin edin


Ağızlarından küfrü, kötü sözü eksik etmeyen insanların bozuk ahlakı, kelimelerin insan psikolojisi üzerine etkisini gayet iyi açıklamaktadır Bu tür kelimeleri fazla kullananlar sevimsizleşir, zamanla istenmeyen nefret edilen insanlar halini alırlar

 Güçlendirici kelimeler olumlu duygu ve düşünce barındıran kelimelerdir Sevgi dostluk, başarı, aferin, güzel gibi kelimeler olumlu duygu barındıran kelimelerdir Bu tür kelimeleri her duyduğumuzda içimiz neşe ile dolar ve kendimizi daha güçlü hissederiz Biz güçlü ve neşeli olursak iletişim yönümüz daha güçlü ve etkili olur


Güzel konuşma insana saygınlık kazandırır Dil bizim dışarıya açılan kapımızdır İnsanların nasıl birisi olduğunu dil sayesinde öğreniriz Ziya Paşa’nın söylediği gibi: İnsan bir yere girdiğinde elbisesi ile karşılaşır Giderken de sözleri ile uğurlanır Kişiliğimizi kullandığımız kelimeler belirler Onun için konuşurken, düşünürken güzel şeyler düşünmeli, güzel şeyler söylemelidir

Ederse insanı söz sultan eder;
Ne yumruktan ne kılıçtan iz kalır,
İnsan ölür arkasından söz kalır


Sözünü bilen kişinin yüzünü ak ede bir söz;
Sözünü pişir diyenin işini sağ ede bir söz
Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı;
Söz ola agula aşı, bal ile yağ ede bir söz
Kişi ile söz demini, demeye sözün kemini;
Bu cihan cehennemini, düzelte bir güzel söz Yunus emre

Dil içimizin aynasıdır Her ne kadar yüzü insanın karakteri hakkında bilgi verse de asıl ölçü konuşmasıdır Kullanılan kelimelerin içinde barındırdıkları anlam yükleridir

Bunun yanında seçilen üslupta çok önemlidir Sevgi dolu bir insanın üslubu ve seçtiği kelimeler ile acımasız, zalim bir insanın üslubu farklıdır Birisinin seçtiği kelimeler insanlar arasındaki bağı güçlendirip birleştirirken diğeri insanlar arasında nifak tohumları ekip ayrılıklara sebep olmaktadır

Güzel şeyler düşünelim Birbirimizin kalbini kıracak kötü sözleri, hakaretleri bir kenara bırakalım Hayatımızı güzel sözler üzerine yeniden inşa edelim Geleceğimiz olan çocuklarımıza mümkün olduğu kadar, onların psikolojisini bozacak, kötü sözler söylemekten uzak duralım Akıllı bir insana kırk defa deli dersen insan kendini deli hisseder

Nice ebeveynler tanıyorum, en ufak bir olumsuzluk karşısında çocuklara etmedikleri hakaret ve söylemedikleri kötü söz kalmıyor Çocuklarımız bu kelimeleri ne kadar çok duyarsa o oranda kanıksıyor Kendini değersiz bir birey olarak görmeye başlıyor Ve aptal olmayan çocuklarda aptallaşmaya başlıyor

Güzel söz insan değer verildiğinin ölçüsüdür Kendisine değer verilen, sevgi ortamında yetişen bireyler daha sağlıklı kişilik geliştirirler Sevginin olduğu yerde kalp kırıcı, kötü sözleri kesinlikle bulamazsınız İnsanın kendisi ile diğer insanlar arasındaki muhabbet ortamı pekiştikçe sağlam dostlukların temeli atılır Güzel düşünenler, güzel konuşanlar her yerde aranan, özlenen zatı muhteremler olurlar.